Η μοναδική φωτογραφία όπου εμφανίζονται μαζί η Έλλη Λαμπέτη και η Αλίκη Βουγιουκλάκη τον Ιούνιο του 1983 στην πρεμιέρα της παράστασης «Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθές» με πρωταγωνίστριες τη Ζωή Λάσκαρη και την Μάρθα Καραγιάννη. Λίγους μήνες μετά η Λαμπέτη πέθανε.
Σύμφωνα με πολλούς η Λαμπέτη κι η Βουγιουκλάκη ήταν δυο παντελώς διαφορετικοί κόσμοι που δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε θα μπορούσε καικανείς να διανοηθεί καλλιτεχνικά μια συνυπαρξή τους. Προσωπικά, πολύ αμφιβάλλω γι’ αυτό, κι αυτό δεν το λέω υποτιμώντας τη Λαμπέτη ή με διάθεση να πριμοδοτήσω την Βουγιουκλάκη. Το λέω αυτό γιατί θεωρώ και αυτή την άποψη διατυπωμένη με βάση τα στεγανά μιας επιπλαστης σοβαροφάνειας από την οποία μαστίζεται ακόμα και σήμερα και για άπειρα θέματα η ελληνική - εμφύλια και παγίως διπολική - δημόσια σφαίρα. Και για κάτι τέτοια μεγάλη ευθύνη φέρουν κυρίως δευτερογενείς παράγοντες, κάτι περισπούδαστοι κριτικοί θεάτρου και διάφοροι σοβαροφανείς δημοσιογράφοι, που δυστυχώς αμφότεροι επιμένουν να παίρνουν τον εαυτό τους πολύ σοβαρά και θέλουν να κάνουν το κομμάτι τους στην πλάτη των αληθινών πρωταγωνιστών.
Το σχόλιο «η Βουγιουκλάκη δεν είναι ηθοποιός, είναι μίμος» ή η επιστολή της Λαμπέτη που ξεκινούσε ως εξης: «Κύριε Πρωθυπουργέ, πιθανόν δε με γνωρίζετε, είμαι η Έλλη Λαμπέτη, συνάδελφος της Αλίκης Βουγιουκλάκη» που δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη της Ανδρέα Παπανδρέου είναι από μια περίοδο που η Λαμπέτη ήταν πια χτυπημένη από την αρρώστια της, πολύ πληγωμένη και μοιραία πικραμένη.
Η Βουγιουκλάκη ωστόσο, πάντα με μια γενναιοδωρία στις κατά καιρούς συνεντεύξεις της, αναφερόταν στις «ανταγωνίστριες» της και ακόμα κι όταν μιλούσε - εγωπαθώς για πολλούς - για την όποια «μοναδικότητά» της δεν δίστασε ποτέ να παραδεχτεί τη «μικρότητά» της μπροστά στην Καρέζη, την Λαμπέτη ή την παντελώς και αδίκως ξεχασμένη Βάσω Μανωλίδου.
Εν πάσει περιπτώσει, εμένα αυτή η φωτογραφία μ’ αρέσει πολύ, όχι μόνο γιατί μ’ αρέσει κι η Λαμπέτη πέρα από τη Βουγιουκλάκη, αλλά γιατί έτσι όπως έχει γίνει η λήψη νομίζω ότι στα τούτα τους μοιάζουν.
Αυτά και φυσικά Χαίρετε.
Υ. Γ. Λέγεται δε ότι η αμάθεια των δημοσιογράφων ήταν τέτοια στην εν λόγω πρεμιέρα που κανείς δεν αναγνώριζε την Λαμπέτη μέχρι τη στιγμή που η Αλίκη σηκώθηκε και κάθησε δίπλα της.
