"Τεντωμένα δάχτυλα"
Πόσο ήθελα να σπάσω τα δάχτυλα
Όλες μου τις κλειδώσεις
Εσύ τι καταλαβαίνεις απ'
την προοπτική του πένθους μου
Μες στο χρόνο.
Γιατί λοιπόν με συμβουλεύεις
πατρικά
Να σμιλέψω τους στίχους μου
Για να βγει το διαμάντι.
Είναι άνθρακας το διαμάντι μου
Κι εσύ θες να στο δώσω στο πιάτο.
Όμως δεν είμαι πρόδρομος
Και δεν είσαι σαλώμη.
Κλώσσα τα αυγά σου λοιπόν.
Κουκούριζε.
Τα περιστέρια δεν λένε έπεα πτερόεντα
(Δεν έχει απαστράπτοντα φτερά
χρυσοποίκιλτες ασπίδες) = δε χρειάζεται
Ποντίκια είμαστε
του ουρανού.
