Στο σταθμό του Μετρό της Αγίας Παρασκευής,
προστάτιδος αγίας των οφθαλμών, οι κυλιόμενες κλίμακες που οδηγούν από
το επίπεδο της κεντρικής λεωφόρου στο επίπεδο των εκδοτηρίων είναι τόσο
κατακόρυφα αρχιτεκτονημένες που αισθάνεσαι ότι μπαίνεις
σε μια απόκοσμη κάψουλα όποτε τις διαβεις. Κι έτσι οριζόντια όπως
στέκεσαι πια από τη στιγμή που θα μπεις σε αυτό το μακρόστενο άβολο
κουτί, μια παράξενη τηλεμεταφορά συντελείται, όλωσδιόλου κλειστοφοβική
όποτε κατεβαίνεις. Αλλά και ανερχόμενος ακόμα, τότε που μπορεί να έχεις
μια πιο αισιόδοξη των πραγμάτων οπτική, αισθάνεσαι ότι αυτό το φως στο
βάθος του τούνελ μοιάζει με κεινο το διάφανο και γαλατένιο φως που λένε
ότι συνάντησαν όσοι πήγαν για λίγο σε άλλο κόσμο και ξαναγυρνάνε.
