- Αλίκη: Πόσο διαρκεί το “πάντα”;
- Λαγός: Μερικές φορές μονάχα ένα δευτερόλεπτο.
Είναι νύχτα· στέκομαι κάτω από φως. Είναι ώρες που κερδίζει η Τύχη, είναι ώρες που κερδίζει η Μοίρα. Αντίποινα δεν δίνονται, τα εύρετρα δεν τα ζητάνε. Στην ισοτιμία του απαγώγιμου δε λογίζεται έγκλημα, τόσο ακριβοδίκαια όλα που ο άνεμος δε φυσάει - παντού, όχι μόνο στην Αυλίδα. Τίποτα αμφίρροπο ακόμα. Οι τοίχοι γράφουν τιμωρία τα μαθήματα, προσχολικά αδιάβαστα εγχειρίδια. Ξίφος φάσγανον μαχαίρι, δεν διώκεται η θυσία, όπως και να το πεις είναι πράξη ιερή τα λογικά μας, τα τελευταία βράδια λιμνάζουν ακύμαντα. Φίλα με! Μην τρομάζεις! Απόψε θέλω φώτα. Εκτίθεμαι, σε μια άλλη χώρα, θα με διεκδικούσαν άλλοτε, έγινε πόλεμος για εμένα και τα άσπρα μου μαλλιά. Συντήρησε τις παγοκυψέλες. Παραβρίσκομαι. Νοηματοδοτούμαι. Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, ενημερώνομαι κι ενημερώνω τις εξελίξεις.
