Υπάρχει ξανακερδισμένος χρόνος;

Χρόνια μου πολλά για άλλη μια χρονιά λοιπόν. Δύσκολος ο συμβιβασμός με ακόμα ένα χρόνο στην καμπούρα. Γι' αυτόν και για άλλους πολλούς λόγους που ψιλοχοντροβαριέμαι να αναλύσω τώρα μιας κι έπεσε βαριά απόψε η σαγκριά επιτρέψτε μου αυτή την αφιέρωση κι ελάτε, πιάστε μαζί μου το χορό... ελπίζω μόνο "μην είναι το καρνέ ντε μπαλ γεμάτο"...

Φιλόδοξες σημειώσεις για μια διανομή στην Τρικυμία του Σαίξπηρ

Είναι απίστευτη η μανία της θάλασσας να καταφάει τα βράχια. Τρομάζει. Τώρα κάθομαι λίγο πιό μακριά, πολύ λίγο μακρύτερα σ' ένα περβάζι όμως δίπλα στο κύμα, κοιτάζω εκ του ασφαλούς που λένε λες και ξέρουν τη θάλασσα, μα δεν καταλαβαίνω. Κάποια μέρα θέλω να σταθώ αντάξιος προς τα κύματα, προς ένα κύμα μόνο αντάξιος να σταθώ, να μπορέσω, θέλω και να φωνάξω δυνατότερα, να τολμήσω περισσότερα, να καταπιώ τα πάντα. Τότε ίσως καταφέρω να γίνω στοιχειό, αλλά αναρωτιέμαι θα έχω τότε ακόμα ύλη; Κι αν πάλι όλα αυτά τα κύματα δεν είναι ηθοποιοί σε ετούτο εδώ το δράμα; Κι αν πάλι όλα αυτά τα κύματα είναι μονάχα -άκου, μονάχα- θεατές μου; Τί όνομα θα είχε αυτός ο ρόλος μου; Ποιές θα' ταν οι αρχές μου; Και ποιά ηθική o ξεγελασμένος εγώ από το φαινόμενο της παλίρροιας στης σκηνής πιά το περβάζι θα είχα; Είμαι αυτός εδώ ο μικρούλης αχινός κολλημένος πάνω στο βράχο σκεπασμένος από θεόρατα κύματα. Ο μικρός αυτός κάβουρας που δεν ξέρει καταπού πάει και περπατάει ανώφελα πελαγωμένος στην ουσία, πάντα ανάποδα για να χάνει το δρόμο. Δεν ξεκόβεις εύκολα από την ύλη ακόμα και όταν είσαι η ύλη έστω για τα όνειρα. Τη θάλασσα αμφισβητώ, το χαμό όμως από το κύμα τον νιώθω. Ορίστε πώς έγινα ο κάβουρας και να και το ζουμί μου. Δεν αλλάζω ποτέ. Φιλοκτήτης όμως δεν θα καταφέρω να γίνω και ήρωας. Και τί σημαίνει Φιλοκτήτης και πού κολλάει ο Φιλοκτήτης εδώ. Φιλοκτήτης σημαίνει ανένδοτος, καταλαβαίνετε λοιπόν πού κολλάει. Κι όμως δε ζήτησα αυτό. Ήθελα του Πρόσπερο να' μαι μονάχα παλιάτσος. Άριελ ή έστω ο Γκονζάλο.

Ανταποκρίσεις

Στα Χανιά από χτες. Στο παλιό λιμάνι. Πρότελευταία στάση στην καριέρα της Νάνας Μούσχουρη. Υπάρχει μέσα μου τουλάχιστον μιά τρεμάμενη φωνή που ψάχνει κάπου την αγάπη. Περίεργο, δεν είχα ποτέ παραπάνω πάρε δώσε με αυτή τη φωνή ή μάλλον, έτσι όπως το είδα να το γράφω τώρα, ίσως και προηγούμενα είχα και επόμενα έχω. Το "Μίλησε μου, μιλησέ μου" το έχω άχτι να το ακούσω κάποια στιγμή live. Και την "Ενδεκάτη εντολή" που ξέρουν μόνο οι τρελλοί κι όλης της γης οι σκλάβοι. Πληρώ κατά το ήμισυ τουλάχιστον τις προϋποθέσεις, αν μη τι άλλο... Αφήστε που με τον περονόσπορο που έπεσε με τα εισιτήρια της Μαντάνα εμένα μου έχει βγει όλη η άρνηση του κόσμου να δω το παπ είδωλο in concert. Σκεφτομαι όμως ότι είδα την αμέσως επικρατέστερη εναλλακτική που έχει πουλήσει και περισσότερο από την καλόχαρη των 27 του Σεπτέμβρη, αν θέλετε να ξέρετε. Α, και για να σκυλιάσετε ακόμα πιό πολύ μερικοί - μερικοί, η συναυλία της Νάνας ήταν τζάμπα... Και μπορεί να κόπηκε και τρεις φορές το ρεύμα και εκεί να την εγκατέλειψα άδοξα γιατί ήμουν κομμάτια από την υπόλοιπη μέρα, και μπορεί να μην πρόλαβα να ακούσω το "Μίλησε μου, μίλησε μου" live πάλι, αλλά από χτες το βράδυ τραγουδάω "ταμ - ταμ" και "άιντε το μαλώνω το μαλώνω, άιντε κι ύστερα το μετανιώνω, άιντε το μαλώνω και το βρίζω, άιντε την καρδούλα του ραγίζω". Κι επειδή είμαι και φίλαυτος... το τελευταίο ΜΟΥ το αφιερώνω! Viva, Nana!

Καραβάκια και σαΐτες

Μια σελίδα λευκή

πώς να φτάσω εκεί

με τι λέξεις

να 'χα χίλιες φωνές

να ακούς, κι όποια θες

να διαλέξεις

Δυο σελίδες λευκές

σου 'χω κι άλλες να καις

είμαι ανήμπορος, κοίτα

δε σε φτάνει καμιά

καραβάκι η μια

και η άλλη σαΐτα

Καραβάκια και σαΐτες

για ταξίδι ξεκινούν

όσες νίκες, τόσες ήττες

αν αντέξεις θα σε βρουν

Κι αν μαθαίνεις την αλήθεια

σ' όσα λένε τα παιδιά

αν σε φτάσει μια σαΐτα

κάρφωσέ τη στην καρδιά

Μια σελίδα χαρτί

ποιος σου λείπει και τι

να σου στείλω

τι ζητάς στη ζωή

για να δω αν θα μπει

σ' ένα φύλλo

Καραβάκια και σαΐτες

για ταξίδι ξεκινούν

όσες νίκες, τόσες ήττες

αν αντέξεις θα σε βρουν

Κι αν μαθαίνεις την αγάπη

στα ταξίδια που θα πας

μέσα σ' ένα καραβάκι

μπες και μάθε ν' αγαπάς

Here I go again!!!

Χωρίς πολλά σχόλια.. καιρός να απενοχοποιήσουμε τη χαρά μας. Και να σας πω και το άλλο; Εντάξει, τί έγινε που η ταινία δεν είναι τόσο καλή; Άμα το' χεις μέσα σου δεν θέλεις και την τέλεια σκηνοθεσία για να γίνεις και Dancing Queen άμα λάχει. Εμένα voulez vouz να μου χαρίσετε αυτό το καλοκαίρι στη Σκόπελο; Take your chance with me σας λέω και Gimme Gimme Gimme (even your loving sometimes) κι εγώ how can I resist you? Συγγνώμη, αλλά πέρσυ που γυριζόταν η ταινία εγώ βάραγα ανεξάντλητες σκοπιές και το μόνο που με κρατούσε από την παράνοια -εκτός από κάτι "ανθυποεργάρια" του Ντοστογιέφσκι, γιατί είναι και κουλτουριάρης ο σωστός ποπάκιας- ήταν η μουσική των Abba, κάτι ολίγον από Ραφαέλα Καρά, τα παλιά της Άννας Βίσση και μια ελπίδα για ένα επόμενο καλοκαίρι που με περιμένει κάπου σε μια παραλία στη Σκόπελο να σιγοψιθυρίζω βροντοφώνως όπως μόνο εγώ ξέρω The winner takes it all. Όπως αντιλαμβάνεστε, τρικυμία εν κρανίω... δε βαριέσαι, αυτό ήμουν πάντα κι ένα click ήθελα και χόρευα... Παρεπιπτόντως, μόλις διαπίστωσα ότι στον 902 παίζω ως Πεταλουδόσαυρος... Πάω να με δω :) Α, και επαναλαμβάνω: HOW CAN I RESIST YOU!!!! Άντε, γιατί τελευταία σας είχα ζαλίσει στις μυξοπαρθενιές...

Blue

Αυτή η σελίδα. Γράφει πολλά. Πάρα πολλά γράφει. Για χρόνια πάρα πολλά. Δεν είναι κατ' ανάγκη τα όμορφα. Δεν είναι όλα πάντοτε μαύρα. Το σίγουρο είναι όλα στις αποχρώσεις ενός περήφανου μπλε. Από τον ουρανό και τη θάλασσα. Κι είναι γραμμένα μ' ένα μολύβι ξυσμένο κατάβαθα επάνω στο χαρτί. Κατάσαρκα επάνω στο χαρτί που μου κάνει ώρες ώρες και σάρκα. Η μήπως μοιάζει κιόλας με γη; Ένα μολύβι που έμεινε μικρό από της ξύστρας τα γυρίσματα και έμαθε να σκαλίζει κρατήρες. Ένα μολύβι μπλε. Τα ταξίδια της ζωής και τις πλάνες. Δύνη κάνω τώρα τη ξύστρα. Δεν έχουμε καιρό για να έχουμε και ηλικία. Ούτε ελπίδα έχουμε. Ούτε στην ουσία καημό. Έχουμε μόνο κάτι που ώρες ώρες μοιάζει λύπη κι άλλοτε λήθη λέγεται. Γυρίζω κι άλλο το μολύβι στην ξύστρα. Ένα κενό που δεν ξέρω αν κάποτε τέλειωσε, εδώ, σε αυτήν επάνω τη σελίδα βρήκε το έδαφος τα κέφια και το παιχνίδι του να ξεκινήσει. Εδώ. Για πολλά χρόνια εδώ. Και γύρω τριγύρω τα φώτα. Μέσα στο σκοτάδι η νύχτα κάνει το καλοκαίρι λαμπερό. Ανάψτε τα φώτα. Εγώ είμαι που γράφω με ένα μολύβι στον κόσμο. Δεν υπάρχει η σελίδα. Δεν υπάρχει το μολύβι. Δεν υπάρχει κόσμος γαλανός. Στη σκηνή να με δείτε. Ανάψτε σας λέω τα φώτα.

Ιούλιος

Ο Ιούλιος ή Ιούλης είναι ο έβδομος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες.

Ας είμαστε σοβαροί. Κανένας μήνας δεν έχει αύξοντα αριθμό. Κανένας μήνας δεν κρατάει 31 ημέρες ή λιγότερο. Τέλος κάθε μήνας δεν είναι παρά προσωπικό μας ημερολόγιο. Και δεν έχουμε όλοι το όνομα του γρήγορου Γρηγόρη. Εδώ και πέντε μέρες το φανάρι κόλλησε. Σταμάτης. Θα μου πεις εδώ και πέντε μέρες μόνο;;; Η κίνηση στη λεωφόρο συνεχίζεται. Ανενόχλητη. Μακάρια. Νηφάλια... Δεν μπορεί, υπάρχει τρόπος να περνάς απέναντι, μόνο που εγώ δεν έχω διάθεση για ούζο Τσάνταλη.