Κάποτε πάλι στην ανάμνηση των έργων σου παραδομένος είπες
δεν είμαι νοσταλγός από ρομαντισμό, κρυώνω είπες,
πονάω, θυμάμαι είπες και τρέμω
άρχισες τότε ν'απαριθμείς περαστικά χείλια, μάτια, δάχτυλα,
χέρια, γόνατα, πέλματα, ρώγες, αυχένες, ονόματα, ουλές
τι σημασία έχει να θυμάσαι, μ' έχασα για λογαριασμό σου
1 comment:
κρυώνω...πονάω...θυμάμαι...τρέμω... όλα τα ρήματα σώματα από μόνα τους που αυτά μπορείς να τα ενδυθείς και μοναχός να πορευτείς. Κι αν εσύ χαθείς, αυτά θα σε βρουν στο δρόμο τους.
Post a Comment