(Εθιμο)τυπική διαδικασία

Ανθρωποι σταυρώνουν/ σταυρώνονται από/ για αγάπη όταν άνθρωποι αγαπούν γενικώς και αορίστως. Κατά τ' αλλα δεν κλαίει, δε ματώνει κανείς σε αυτή την συνομωσία. Πάρτε παράδειγμα των ημερών μας τα εθιμοτυπικά για να μη μιλήσουμε για καθημερινότητα και αποδώσουμε κάπου τις πραγματικές μας ευθύνες. Άγιες μέρες είναι αυτές, στο βάθος ψησταριά εξάλλου κι ο κήπος, προσκομίζουν αυτό που λέμε αορίστως πως νεκρανάσταση, θα μαζευτούμε να φάμε το βράδυ του βεγγαλικού Σαββάτου ή το αργότερο το μεσημέρι της λαίμαργης Κυριακής τη γευστική τη μαγειρίτσα με μια βεβαιότητα ότι συμβαίνει ξαφνικά από μόνο του το μούρλια και το θαύμα - ον έστι μεθερμηνευόμενον πρέπει να το καταβροχθίσω, θα πιούμε και κανά δυό παραπάνω ποτηράκια κρασί για την καλή παρέα - στην υγειά σας, ρε παιδιά!- και θα πιστέψουμε ότι αυτό είναι, μύρισε από φυσικού της αρκετά το φυτό πασχαλιά στην αυλή μας τσίκνα και φέτος, άρα δε χρειάζεται κανένας να το ποτίσει παραπάνω καπνό. Αρκετά! - Όμως αυτός ο ξύλινος γιατί ακόμα επιμένει, την καρδιά μας σταυρώνει; Και λέει θα φάει ο ένας τ' αλλουνού τα σωθικά; Τι γελοίος, μ΄εκείνες τις αυτοσχέδιες γιρλάντες στο κεφάλι του, πόση ανοησία! Ταιριάζουν, καλέ μου, τ' αγκάθια με τις βιολέτες; Άστον παράμερα τον τσαρλατάνο, τον τρελό, τον ... Μεσσία, νίψε τας χείρας μας για να χαρούμε αυτές τις μέρες με τις ευχάριστες παρέες μας, τις λαμπερές με τις λαμπάδες τους που άναψαν ξαφνικά και δεν πρόκαμαν ακόμα καλά καλά τις ψυχές μας στον Άδη τους να προϋπαντήσουν. Άσχετο που ημέρες πέντε δεν είναι που "ευλογημένος ο ερχόμενος" στην υποδοχή τους μέσα σε δάφνες και σε φοίνικες είπαμε, αγαπάτε αλλήλους, δόξα τω θεω άσε να φωνάζουν, τι πειράζει, την παραπάνω πίστη τάχα του αγύρτη ζητούν; Ας επαναπαφθούμε λοιπόν σε ετούτα τα κλαδιά που μας έστρωσαν και δε πα να' ναι κι ο επιτάφιός μας. Έτσι, όπως - όπως, ακίνδυνα να περάσει κι ετούτη η βδομάδα, η πιό μεγάλη. Κράταγε κι η Κασσάνδρα λαμπάδες βέβαια στο καλωσόρισμα μα πού τη θυμήθηκες τώρα κι αυτήν την ειδωλολάτρισσα, τέτοιες άγιες μέρες δε συμφέρει να μετράς παρά μόνο στη σούβλα που γυρίζει τα κομμένα κεφάλια. Κι αφού ένα ζωγραφισμένο κομμάτι ξύλο μα την πίστη μας φτάνει για να προσκυνήσεις στις μέρες μας τον ίδιο τον εσταυρωμένο Χριστό, εσένα τι σε κόφτει που κάποιος γενικώς και αορίστως μπορεί με την ασύστολη πάρτη μας να κλαίει και να ματώνει;