Sunday, May 24, 2015

Στη μέση του δρόμου


Άπραγος
ανειδίκευτος
Ανικανοποιητής
μπροστά του
Ένα αλωνάκι λέξεις
ξαπλωμένες στο βλέμμα του
"Ως εκεί που χαράζει κι ως όπου βυθά"
Απέξω νεράκι μαθημένη έχει την πηγή
όμως αρπαχτικά πουλιά τα σπουργίτια των πόλεων, είν' η αλήθεια
Κι υψώνονται ανορθόδοξα τα περυστέρια
Μέσα στο κάτω κεφάλι του


«Όλο πιο γλυφό νερό το γλυφομούνι σου, αγαπημένη μου, στάζει
με μεθας και
ανδρόγυνες φαντάζομαι πολιορκητικές μηχανές
ξεθεμελιώνουμε την άσφαλτο σάρκα
δε σε χορταίνω
Σκοτώνουμε και ξαναζούμε το προπατορικό τους αμάρτημα
Αχ κι εκείνοι, ψυχή μου, μας καμαρώνουνε»