Μουσικό διάλλειμα

Αν σε προδίνει στη συντροφιά η ομορφιά που χει το βλέμμα όταν σβήνει Σήκω παιδί μου Σήκω αγάπη μου γλυκιά φύγε απ' τη μέση για να σμίξουνε εκείνοι Σήκω παιδί μου Σήκω αγάπη μου γλυκιά Σήκω παιδί μου Σήκω αγάπη μου γλυκιά Σήκω παιδί μου Σήκω αγάπη μου γλυκιά τί κάνει ο άνθρωπος μονάχος για να μείνει Αν σε προδίνει σιγά σιγά η λέξη αργά που γράφει ο κόσμος όταν κλείνει Σήκω παιδί μου σήκω αγάπη μου γλυκιά εσύ περίσευες και πήρες την ευθύνη Σήκω παιδί μου σήκω αγάπη μου γλυκιά σήκω παιδί μου σήκω αγάπη μου γλυκιά σήκω παιδί μου σήκω αγάπη μου γλυκιά τί θέλει ο άνθρωπος και δεν το απομακρύνει Αν σε προδίνει σχεδόν κι αυτός ο εαυτός που έχει μέσα σου απομείνει Σήκω παιδί μου Σήκω άναψε το φως κανεις δεν άντεξε ενός λεπτού οδύνη Σήκω παιδί μου σήκω άναψε το φως Σήκω παιδί μου σήκω άναψε το φως τί κάνει ο άνθρωπος και δεν το κατακρίνει.

Άσχετοι λόγοι μου θύμισαν σήμερα αυτό το τραγούδι. Στους λόγους το αφιερώνω. Δεν είναι άνθρωποι. Είναι συνθήκες. Όχι αυτές που περιγράφουν οι λέξεις. Μου αρέσει να κοιτάζω πέρα από αυτές. Αγαπάω στους αιώνες τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού.