Περί κατοχής, αναγνώρισης και άλλων τινών εργασιομανών δαιμονίων

Δεν μ΄αρέσουν τα μπλογκοπαίχνιδα οπότε χαίρομαι που κανένας δε με κάλεσε. Ωστόσο, έχω και ένα θεματάκι που κανένας δε με καλεί με την προοπτική να με κρατήσει γενικότερα αυτή την περιόδο και -μην πάει ο νους σας στο κακό- στα επαγγελματικά μου εννοώ για πιό συγκεκριμένα. Που από την ημέρα που απολύθηκα ευδιάκριτο δεν βρίσκω στον ορίζοντα του επαγγέλματος ούτε τον εχθρό μου για πιθανή συνεργασία... Θα μου πείτε εχθρός πότε εστάθη συνεργάτης, βρε κουτό; Κι εγώ πανέξυπνα με μία ερώτηση θα σας απαντήσω... Εμ, είδατε πώς με επιβεβαιώνω; Όσο αδύνατον να γίνει φίλος ο οχτρός, τόσο αδύνατον φαντάζει και στον φίλο σας να βρει άμεσα δουλίτσα!

Ανοίγει παρένθεση (Λέτε να είναι ανάδρομος ο Ερμής; Γιατί και με τα Σκόπια σα χώρα τώρα τελευταία ορθόπουν αυτό που μας συμβαίνει δεν το λές, αντιθέτως ορθόστητο και ευθυτενές σαν Ντόρα από την κόψη και από την όψη το γνωρίζεις. Το καλό που του θέλω του ανάδρομου να ορθοποδήσει και μάλιστα ταχέως κι όχι να σπεύδει κατά το σύνηθες βραδέως -όρα και αξημέρωτα τη νύχτα με τις αϋπνίες που έχω και να με αφήνει εμένα συναισθηματική μπουκάλα τουτέστιν εύθραστο και κατακερματισμένο σύξυλο σα καινούργιο κομμάτι των Βαλκανίων κρατίδιο. Α, όλα κι όλα τέλειωσα με το φανταρικό kai io pote den imoun toy periperaste dounai kai lavein -Τώρα αυτό στα Fyromέζικα στέκει; Στη γλώσσα της διπλωματίας που είναι τα αγγλικά θα στέκει, δε θα στέκει; Πάντως για όσους στάθηκε δυσνόητο ταυτίστε το και με το "Αλτ, τις ει!"

Στο κάτω - κάτω φτεροπόδαρος είσαι, βρε Ερμάκο μου, πάθε επιτέλους μια κωλοπιλάλα και για μένα, ένα "τρεχάτε ποδαράκια σου να μη σας χέσει ο σφριγηλός σου κώλος" ένα πράμα, ένα ντουβρουτζοκαβαλίκεμα έστω, και εγώ συνεπής και πειθαρχημένος στο ραντεβού με το πέρφεκτ τάϊμινγκ και την Ιστορία επί το αγγλικότερον, βρε θεέ, θα σου ξεπληρώσω όλες τις αναδρομικές σου χάρες, αν βρεθώ να σου οφείλω, έτσι και σπάσει το ποδάράκι σου και δω χαρά και εγώ ο τώρα δόλιος. Τί στο διάλο, τσάμπα η προϋπηρεσία είκοσι ημερών στο ΚΑΤ αποκλειστικός της γιαγιάς που έσπασε το ισχύον όλη την άδεια απολύσεως να διαθέτω; Γίνε λίγο κερδώος και για την οικογένεια ετούτη που χειμάζεται λοιπόν γιατί από την ώρα που μπήκε το 2008 όλο για καμπύλες ακούω και μόνο αιχμές, πεσίματα, χεσίματα, σεισμούς και καταποντισμούς στο καζαμία των αναμνήσεών σου βλέπω. Αναγνώριση δυνατοτήτων αποζητώ κι ολίγον δημιουργικότητα να νιώσω. Εντάξει, συν αδελφούλα Αθηνά και χείρα θα κινήσω. Αυτό είναι το θέμα, Ερμάκο, να κινήσω!). Κλείνει η παρένθεση

Μέσα σε όλης ετούτης της κατάστασης λοιπόν τον ορυμαγδό ή και κύμα κακόκαιρης κακοκεφίας αν προτιμάτε, και ύστερα και από την παράβαση υπό τύπον προσευχής στον γλυκούλη Ερμουλάκο να εμφανιστεί δουλίτσα στον ορίζοντα και να πέσει και κανά ψιλό στην τσέπη, επανερχόμεθα στο θέμα του Μπλογκοπαιχνιδίου. Αισίως τον τελευταίο καιρό έχω καταφέρει έναν μεγάλο άθλο στη ζωή μου. Μετά από εφηβικές τουτέστιν πρώτες άκαρπες ως τώρα προσπάθειες, που χάνονται ευτυχώς ακόμα ουχί εις το απώτατον βάθος των χρόνων, να διαβάσω τους Αδελφούς Καραμάζοβ του Ντοστογιέφσκι είμαι στην ευχάριστον θέσιν να δηλώσω ευθαρσώς ότι αναγιγνώσκω ήδη τις τελευταίες σελίδες του δευτέρου τόμου. Οι όροι του Μπλογκοπαιχνιδιού λοιπόν στο οποίο για άλλη μια φορά τονίζω ουδείς με κάλεσε μα παίρνω μέρος ώς αυτοκλήτως συμμετέχων είναι οι εξής:

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας

2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123

3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση της σελίδας

4. αντιγράφουμε τις τρεις που ακολουθούν δλδ την έκτη, έβδομη και όγδοη και

5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε και αυτό το ψυχαναγκαστικό μας παιχνίδι

Λοιπόν εγώ επειδή για τελευταία φορά σας τονίζω στο παιχνίδι σας αυτοπροσκλήθηκα, προσθέτω επιπλέον έναν έκτο κανόνα που λέει πως το δικό μου παράθεμα θα είναι μεν από τη σελίδα 123 του δεύτερου τόμου των Αδελφών Καραμαζόβ, ωστόσο, για να βγει νόημα οι σε παράθεση προτάσεις της σελίδας θα αντιγραφούν από την τρίτη έως και την όγδοη και επιπλέον αυτόκλητα και χωρίς δέσμευση όστις βούλεται μπορεί εν συνεχεία στο μπλογκοπαίχνιδο να συμμετέχει εκτός από τον Γεράσιμο που με τούτα τα παιχνίδια ξετρελλαίνεται οπότε καλείται να συμμετέχει έτσι κι αλλιώς. Και επειδή με όλα ετούτα σας τα έπρηξα το απόσπασμα που παρατίθεται ώς εξής έχει:

Υπάρχει Θεός; Υπάρχει αθανασία; Κι όσοι δεν πιστεύουν σε Θεό, εκείνοι θα μιλήσουν για σοσιαλισμό και αναρχισμό, για την ανοικοδόμηση της ανθρωπότητας σε νέες βάσεις. Ουσιαστικά το ίδιο είναι και το αυτό, τα προβλήματα είναι τα ίδια, μονάχα που τα θέτουν αντίστροφα. Τα πιό πολλά παλιόπαιδα στον καιρό μας δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να συζητάνε για τα προαιώνια προβλήματα. Έτσι δεν είναι;

Περίεργο αλλά με έναν ιδιαίτερο τροπό νιώθω το απόσπασμα να δένει άρρηκτα με το υπόλοιπο ποστ και να αφήνει απίστευτες περί της συγχρονίας μας συνυποδηλώσεις. Και δεν εννοώ τον Τσίπρα που στον λόγο του σήμερα προσεταιρίστηκε το παπαδαριό...