Μετωπική

Εύκολος αντίπαλος δεν είναι ο εαυτός. Και αξιόπιστος συνοδηγός όχι, δεν είναι. Σε αυτήν τη σχέση υπάρχει μονίμως ένας διχασμός κι ένας δυνάστης που εαυτόν καταδίδει και παραβγαίνει. Θύτης και θύμα ένας είναι ολόκληρος και ολοκληρωμένος υπονόμευσης μηχανισμός. Ο ίδιος αυτο - κινούμενος κι αξιοθαύμαστος μηχανισμάκος. Παράσιτος, πλάνητας και αλήτης ευκαιριακά προσέρχεται χάριν καταδικής καταδίκης σε σύγκρουση εκεί που προχώραγε παράλληλα σε ακίνδυνη ευθεία. Δεν ξέρω αν έχετε νιώσει ποτέ αυτό που αστυνομεύει να είναι εδώ μέσα και ταυτόχρονα εδώ μέσα να είναι αυτό που να ελευθερώσει μπορεί. Φυλακή και ελευθερία μέσα στον ίδιο εαυτό, πάω και στοίχημα καθώς το καλοσκέφτομαι, δεν μπορεί, θα έχετε νιώσει. Το επικίνδυνο και το ακίνδυνο παιχνίδι της ταχύτητας μια στο μηδεν το κοντέρ και μία στο διακόσια. Πόση αντίφαση παραχώνει επιτέλους στον καθένα μας ο συνοδός εαυτός στης ιδιωτικής ευθύνης του το κατευθυνόμενο όχημα; Θέλω να αντιμετωπίσω τη ζωή σαν ένα πολυδύναμο παιχνίδι που όσες φορές με ξεπερνά το κάνει για το καλό, προς όφελος ή επειδή έχει κάποια πρόνοια τελοσπάντων κατά νου της πριν το τέρμα. Παρεκτός κι αν είμαι σκαραβαίος και τα τρεχάματά μου κατσαριδάκι οπότε απλά μάλλον με προσπερνάει μια άλλου τύπου ταχύτητα που δεν την ελέγχω. Διαρκώς τις στιγμές που προσκρούω σε έναν τοίχο απέναντι μαρκίζα από φωτεινό σηματοδότη νοσοκομείου αυτή τη φορά καταγράφει "προοπτική δραματικά αισιόδοξη" κι εγώ στα επείγοντα ασθενής -ανεξαρτήτως της ταχύτητας που έλπισα- δυσκολεύομαι να πάρω τα πόδια μου απ΄την αρχή πάλι και πάλι οδοιπόρος. Χωρίς συνοδοιπόρο, χωρίς καν όχημα πιά. Η σειρήνα μόνο χωρίς δικηγόρο υπεράσπισης πιά και φυσικά χωρίς ζώνη ασφαλείας τώρα γκαρίζει "η ζωή δεν μπορεί να έχει πρόνοια", " και ειδικά το μυαλό της σε σένα".