Monday, February 18, 2008

Χιονίζοντας στην Αθήνα

Τέτοια μέρα μην τελειώσει ποτέ
λάμπει σκόνη από υγρή καταιγίδα
λέει τ΄αηδόνι
... τραγουδώ εραστaί
απ΄το χιόνι φεύγω
κι όλο καταφεύγω
σε μιαν αγκαλιά σαν πατρίδα
Κι όταν με τυλίγει βαριά συννεφιά
κάτι να με πνίγει το νιώθω
απ΄τον πόθο
Τέτοια μέρα στην τριανταφυλλιά
το φουστάνι μου θα σκίσω,
θα ματώσω, θα μεθύσω
αχ, για σένα ομορφιά
Φίλα με όσο αντέχει ο ουρανός
τα φιλιά ν΄ανάβει
τ΄άστρο του να προσέχει του καθενός
που΄χει καταλάβει
Κάποια νύχτα θα το πω ξαφνικά
κι αν τυχόν μ΄ακούει κανένας
στη χρυσή φωτιά μιας καδένας
θα του τ΄ορκιστώ μυστικά

Ελπίζω να το έχετε υπόψιν το συγκεκριμένο τραγουδάκι. Προτείνω να πατήσετε το play σήμερα ξανά και ξανά. Ερμηνεία (δηλαδή αηδόνι) Νατάσσα Μποφίλιου απαστράπτουσα ως ήλιος πάνω σε κατάλευκο χιόνι. Στην ταινία οπτικοποιημένο απο την εξαίσια Μαρία Ναυπλιώτου. Αφιερωμένο...

13 comments:

marilia said...

Ομορφιές, γλυκούλη μου! :)

ΠΑΥΛΟΣ said...

Είναι απίστευτο τραγούδι, τις καλημέρες μου!

tzotza said...

το παταω το play play pay συνεχεια αντωνη μου!!!
εχω ενα χαμογελο just for you now!!!
:))))

σε φιλω!
:)

ps υπεροχη η μαρια ναυπλιωτω..απλα υπεροχη..

etalon said...

το θεωρώ προσωπική αφιέρωση! Merci!

Anonymous said...

Να γιατί αξίζει να γνωρίζεις ανθρώπους και να γλυκαίνεις λίγο ακόμα πιο πολύ κι ακόμα λίγο

Καλό σου βράδυ

Equilibrium said...

Όμορφες εικόνες, όμορφο τραγούδι. Ντυθήκαμε στα λευκά, ένα φως λευκό κι ακούσματα ζεστά...

Κι εμείς δίπλα στο τζάκι μας, φιλιά!

Αιολος said...

Βρε η Νατάσσα καλά το είπε το τραγούδι και η Ναυπλιώτου θεά (που λέει ο μεγάλος) παρότι είναι άνω των 40...πειράζει που η σκηνή δεν μου άρεσε καθόλου;

Σαν ένας άσχετος μιλώ, που πήγε να δει την ταινία μόνο επειδή ψυλλιάστηκε το σάουντρακ και την έδεσε με τη χειμωνιάτικη, και δει χιονισμένη, Αθήνα. Ειδικά αυτό το μπρος- πίσω που δεν έλεγε να τελειώσει αν δεν τελείωνε το τραγούδι με αοτέλειωσε...

Αιολος said...

*αποτελείωσε

Aντώνης said...

Αίολέ μου, ούτε εμένα μου άρεσε η ταινία. Η ερμηνεία της Νατάσσας μου άρεσε και η μορφή της Μαρίας Ναυπλιώτου είναι αυτή στην οποία δεν μπορώ να αντισταθώ (μεταξύ μας ούτε στη μορφή της Μποφίλιου αντιστέκομαι)Και το τραγούδι το θεώρησα απλά επίκαιρο τόσο για την ωραιότητα της ημέρας όσο και της χιονισμένης διάθεσης μου. Μόνο που χιόνι ήταν και έλιωσε. Τώρα το γκρίζο με αποτελειώνει εμένα.

Aντώνης said...

Εκτός κι αν πατήσω στο πλει το γκρίζο γατί με την Αλίκη οπότε ένα χαμόγελο θα στο σκάσω και παλι. Κι αυτό είναι ευχαριστήρια νέα αφιέρωση σε όλους σας που σχολιάσατε τούτο εδώ το ποστάκι και επιμείνατε λίγο παραπάνω στο πλέι σας.Για τη διάθεσή μας που συμπλέει Γκρίζο γατάκι λοιπόν.

diva said...

Είσαι μια όμορφη ψυχή..

Jimmy Rose said...

τέλειο το τραγούδι της Νατάσσας. Απίστευτη φωνή και ερμηνεία.
Τώρα σε ανακάλυψα. Και χαίρομαι που μοιραζόμαστε ένα τουλάχιστον πάθος.

mahler76 said...

Εγώ που δεν το γνωρίζω μπορώ να ελπίζω σε μια αποστολή του άσματος στο μαιλ μου????