Φούστα Μπλούζα

Ξεκινήσαμε εμπορικά φέτος τον θεατρικό μας χειμώνα. Μια έξοδο είχα ο φαντάρακος, μωρέ, να μην αχνογελάσω; Ε, και δεν αχνογέλασα, για να είμαι ειλικρινής, απλώς. Πέρασα πολύ πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ στο νούμερο 131 της Πειραιώς στην παράσταση των Ρέππα - Παπαθανασίου. Να πω την καθαρή αλήθεια εγώ ποτέ δεν ήμουνα αντίθετος σε μια καλή εμπορική παράσταση. Και πάντα τους βγάζω το καπέλο. Άσε που χαίρομαι όταν διαπιστώνω ότι έχουμε καλό εμπορικό θέατρο. Επίσης επιτέλους πήρα την εκδίκησή μου από τον Paulo Coelo και διαπίστωσα ότι η απάντηση η αποστομωτική ήταν πολύ πιό απλή και χρόνια τώρα ο Πάνος Γαβαλάς την κρατάει. Αν ξανακούσω λοιπόν πάλι την περίφημη φράση του μεγάλου διανοητή για το σύμπαν που συνομωτεί και μάλιστα ολόκληρο για να πετύχεις κάτι όταν το θέλεις πολύ, πλέον θα μπορώ να σιγοτραγουδήσω ότι είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο Βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια. Μου φαίνεται πολύ ουτοπικό το πρώτο για να συμβεί και το δεύτερο απλό και από την ίδια τη ζωή μου βγαλμένο όπως λέμε. Δε μιλάμε πιά για φούστα και μπλούζα εδώ πια, αλλά για κανονικό φόρεμα, κομμένο και ραμμένο κοστουμάκι και στα μέτρα μας όπως καταλαβαίνετε.