Η θάλασσα είναι η μεταπρατική λάιβ εκτέλεση ενός καλά στημένου μύθου,
ότι κάτι αλλάζει, ότι κάθετί γίνεται διαρκώς. Ο ταξιδευτής ελπίζει.
Μόνο ο παρατηρητής στέκει στην άκρη, κοιτάζει αποσβολωμένος το κύμα
και βλέπει χωρίς να το καταλαβαίνει, θαμπά ότι απλώς κάθε ένα τελειώνει.
Μια καινούργια Οδύσσεια θα έπρεπε να γραφτεί, χωρίς καθόλου συντρόφους.
2 comments:
@
"δε λέει" χωρίς καθόλου συντρόφους...
Πάντως τώρα που το σκέφτηκα πάλι στην Οδύσσεια η επιστροφή χωρίς συντρόφους συνεχίζεται από ένα σημείο και έπειτα. Επίσης στην Ιλιάδα η διάθεση απομόνωσης του Αχιλλέα είναι το θέμα. Άρα;
Post a Comment