Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθΥσονται παντός αγαθού
Αδυνατεί ο Λάζαρος να θυμηθεί δυό λόγια που του ψέλλισε ο Χριστός καθώς πλησίασε εκεί που ήτανε χωμένος όπως όπως αν και βολικά. Όλο και πιό λίγο όλο και πιό λίγoι όλο και πιό λίγα θυμούνται. Φλυαρούν μόνο για ένα θαύμα, το γάμο της Κανά, οι κρασοπότες. Το πάντρεμα θανάτου και ζωής δεν τους απασχολεί. Γι' αυτό εκείνοι δε γυρίζουν πίσω. Όμως κι εγώ που γύρισα, λέει ο Λάζαρος, είναι αυτό ζωή, πότε - πότε μια χαρά σε κανα γάμο μ' ένα ποτήρι κρασί. Τί θλίψη να μη θυμάσαι το δικό σου θαύμα; Να μη μπορείς να θυμηθείς όλες κι όλες δυό λέξεις με την προσφώνηση την κλητική μπροστά από το όνομά σου τότε ακόμα που δεν είχες ζωή κι απεγνωσμένος επέκρινες τις γάζες που σε είχανε φασκιώσει μέσα στη σιωπή και ήταν τα δεσμά σου.
6 comments:
Σωστός! εκεί που η ποίηση συναντά τη σπαζοκεφαλιά! Το έξω, το μέσα! Κι είναι μεγάλη ακόμη η νύχτα...εσύ πάντως συντονίσου Κυριακή 20.30 Στο Κόκκινο 105.5, θα' χω guests τα φιλαράκια σου! Στο λέω, διότι μια ζωή καθυστερημένα μαθαίνεις δια τας εκμπομπάς μου...
Ευτυχώς που πέρασα δηλαδή. Ας συντονιστούμε λοιπόν.
Τελικά η σπαζοκεφαλιά δεν εμπεριέχεται στην ποίηση; Μέχρι να μάθεις να κάνεις ποίηση σίγουρα έχεις "σπάσει το κεφάλι σου πολλές φορές". Άρα δια της πλαγίας οδού...
"Κυριακή των Βαΐων, ανοιξιάτικο βράδυ, σου στέλνω για τη γιορτή σου καρτ-ποστάλ απ' τον Άδη" που γράφει και ο Παντελής.
Αχ.. και δεν καταλαβαίνω...
Ποιός γιορτάζει...
Ποιά η κλητική...
Κι΄εκείνο το ελαττω θΥ σονται..
Βοηθείστε...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μα πόσο παράδοξη οπτική..;
..εκπληκτικό.
με δύο λέξεις... Χρόνια Πολλά
Post a Comment