Sunday, September 16, 2007

Medium rare

Τα ποτήρια του νερού
κρύβουν μέσα τους χαλασιά του κόσμου
προστατευμένη μέσα σε γυάλινο κουτί οβάλ
κι η βάση τους απύθμενη στο χάος όπως η γη
Πιό δίπλα, τα ποτήρια του κρασιού κι αυτά
ομορφαίνουν τη θλίψη γεμάτα με ένα χρώμα
κόκκινο σκοτωμένο σαν σάπιο
Χύθηκε το κρασί σπονδή και
περιστέρι πατημένο στην άσφαλτο
η ελπίδα της μέθης πάνω στο λευκά στρωμένο τραπέζι θυμίζει
Και τα μαχαιροπήρουνα -κυρίως αυτά- απλώνονται νωχελικά
κι ανήμπορα να σπαράξουν το διακριτικά ψημένο μοσχαράκι το σητευτό
στο εορταστικό τούτο τραπέζι σα γάτες ολολύζουν
ο γιόκας του θεούλη μας γύρισε
Εμείς καθισμένοι ολόγυρα
καλοντυμένοι χαμογελώντας αμήχανα ή και νευρικά
- καταπώς επιβάλλει ή επιτρέπει η αγωγή μας -
καλεσμένοι απ΄τη μεριά του άλλου που έμεινε
καρτερούμε επιτέλους μια σύρραξη

Να πω ακόμα πως πάντα έβρισκα ανάλογα τον μυστικό δείπνο και τον δείπνο για τον άσωτο.

10 comments:

ΠΑΥΛΟΣ said...

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι υπάρχει αναλογία και συχετισμός στους δύο αυτούς δείπνους.

kat. said...

και εγώ συμφωνώ με τον pavlo που συμφωνεί μαζί σου..

mondo said...

πού έτρωγες πάλι; στο μυστικό δείπνο ή στο τσιμπούσι του άσωτου υιού;

μ΄αρέσει ο επιθετικός ρομαντισμός σου, κρύβει πολλά υποστρώματα.

marilia said...

Καληνυχτοφιλάκι! :)

northaura said...

οταν σπαει το αρ τζι μπι ολοι οι δειπνοι ασπορμαυροι ειναι (αν με εννοεις, ή αν με νιωθεις-ετι καλυτερα)

perssefoni said...

πολύ ενδιαφέρουσα η περίεργη ατμόσφαιρα που "έστρωσες" στο τραπέζι!
ειδικά αυτό το : καρτερούμε επιτέλους μια σύρραξη..

2Σx2 said...

Χμμ, βρίσκω ομοιότητες.
Θα φταίει η ασωτία.

Είναι όμως η αντίληψη γενική ή μόνο η δική σου καθώς παίρνει ο καθένας τη θέση του γύρω από το τραπέζι;
Θέλω να πω, το άβολο όλον της συνάντησης πηγάζει από που;
Την επιλογή του άσωτου ή την διαφορετική του θεώρηση των πραγμάτων;

γιάννης φιλιππίδης said...

Oι παραβολές σου σχετικά με το τι κρύβουν τα ποτήρια, μου θυμίζουν δικές μου αντίστοιχες σκέψεις γι αυτές τις παράξενα προσχεδιασμένες ανθρώπινες φόρμες, τη χρήση τους, τη σημασία τους, την υπόνοια τους.

etalon said...

Δινω αιμα
το βαζουν σε ποτηρια πλαστικα
και μετα
εγω
μπορω να δραπετευω
για 3 μερες με οδοιπορικα

κι οταν επιστρεφω
βλεπω τα δικα σου ποτηρια
της ασωτείας
η των μυστικων
που
σε μενα
στελνουν ενα μηνυμα
για μυστικες ασωτείες
σε πληκτικες θητείες


καλημερα

Aντώνης said...

@pavlos Κάποια στιγμή θα ήθελα να αναλύσω διεξοδικότερα αυτούς τους συσχετισμούς μου

@kat Αφού συμφωνούμε από δύο περισσότεροι μήπως να στρώναμε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης;

@mondo μου, σε όποιο και να έτρωγα μάλλον έχω μπαφιάσει.

@marilia σ' ευχαριστώ για το πάντα γλυκό σου φιλάκι

@northaura το ζήτημα είναι να μή γίνουμε εμείς ασπρόμαυροι με όλα αυτά που μασάμε

@perssefoni λές να εισακούστηκα στο Πασόκ;

@2σχ2 Φοβάμαι ότι πηγάζει από το ό,τι όλοι μας είμαστε άβουλοι. Όλα γύρω μας συμβαίνουν χωρίς διαχειριστές αν προσέξεις. Ακόμα και τα γέλια μας.

@γιάννης φιλιππίδης Τα ποτήρια είναι απλώς καλούπια, βιτρίνες της δράσης και μέσα τους κούκλες οι άνθρωποι.

@etalon ζω για την στιγμή που όλο αυτό θα είναι παρελθόν και που δεν θα δίνω πια αίμα αλλά φτύμα εκεί που ορίζεις.