Σταυρωθήτω...

Ζούμε μια ατελείωτη ζωή, δεδουλευμένη. Παραχωρούμε δικαιώματα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι πρόσωπα να' χουμε να σταυρώνουμε για να δικαιολογούμε πλάνες. Πρόσωπα μέχρι χτες δικές μας επιλογές και ευθύνες. Ο βασιλιάς ξέρετε κι ο παλιάτσος έχουν φτιαχτεί όμως από το ίδιο υλικό. Τους συντηρεί η ζήλεια μας, ο θαυμασμός και η απαξίωσή μας. Όμως και στη δημοκρατία φοβάμαι πλέον ελεύθερα ο λαός παραμένει δούλος. Ο πολίτης-δουλευτής σοσιαλιστικά αν προτιμάτε.

Παρακολουθώ την εμπάθεια σθεναρά αυτές τις ημέρες και την οχλαγωγία κι από άποψη θυμήθηκα την προστακτική των Ιουδαίων για χρήση. Τα γιουχαΐσματα ηχούν σαν σαύρα κι όχι μόνο στα αυτιά μου. Δεν υπερασπίζομαι τον καινούργιο Χριστό, μη φοβάστε, δεν πλασάρω νέα πρόσωπα για θρησκεία. Ούτε Πασόκος είμαι. Είναι τόσο απλό το θέμα μου όσο και ο λαϊκισμός μας. Για πολιτισμό μιλάω. Που τόσο έκθετο δεν νομίζω να τον χαίρεται καμιά άλλη πατρίδα στην οικουμένη.

Τρεις μέρες τώρα απέχουμε από τις εκλογές και αφίχθηκε νέο θέμα, μείζον, στην ηγεσία του Πασόκ τώρα μιλάμε. Δεν με ενδιαφέρει ούτε Γιωργάκης, ούτε Ευάγγελος και χέστηκα εν ολίγοις τί θα πράξουν για να τα βρούνε. Μεταξύ μας μακάρι να διαλυθεί και το μαγαζάκι τους και σιγά - σιγά να παίρνουν σειρά κι άλλοι, κυβερνήσαντες και κυβερνώντες, έχοντες και κατέχοντες εξουσία, όν έστι μεθερμηνευόμενον πλάνην.

Με ενδιαφέρει ο τρόπος που οι άνθρωποι καθίστανται οπαδοί και καταδικάζουν. Ο πανικός που ακόμα και μέσα στο γηπεδάκι της βουλής τρομάζει τις μάζες. Ο τρόπος που οι άνθρωποι πολιτεύονται. Ο τρόμος που οι ίδιοι σαν μάστιγα τον "φταίχτη" από πάνω τους πετάνε. Το "πάρε τον παπά" ή μάλλον "τον μπαμπά, Γιωργάκη"... "Πατέρα, άκουσες τα νέα;" δέκα χρόνια μετά και πάλι. Ανδρέα, έλα να μας πεις σοσιαλισμός τί σημαίνει. Το πώς σε ένα βράδυ ένας αρχηγός καταδικάζεται στην πυρά, το πώς γεννιέται ο αποδιοπομπαίος της ήττας. Η ανάγκη να βρεθεί ο αίρων τα βάσανα του όποιου Πασόκου εν γένει με τρομάζει.

Τέλος για να χαλαρώσω το κλίμα, στη διαμάχη ανάμεσα στη Σαρρή και τον Λαζόπουλο, εγώ δηλώνω με την Έφη. Αφενός γιατί αποκαλύφθηκε ότι την λένε Ιφιγένεια και έχετε καταλάβει το κόλλημά μου. Αφετέρου γιατί το λιγότερο λαϊκιστικό στη "Σάτιρα" είναι το "αθώο", εθνοσωτήρα Λάκη.