Άσπρο

Άσπρο και δεν μπορώ απόψε να κοιμηθώ
πρέπει πάλι να βρω την επαναληπτική πράξη
να μην προσπεράσει η νύχτα
να βρω τη μηχανική
το αντικείμενο εκείνο της πραγματικότητας που θα με κάνει να ξεχάσω
πρέπει να βρω, τη μηχανή
για να επαληθεύσω σε έργα την ακατάβλητη τούτη σιγή μέσα στο σπίτι
τη νύχτα
το σκοτάδι
τα δωμάτια
όλα
ένα - ένα
μία - μία
τις λέξεις
καθώς απομονώνω σπλάχνα τα εξαρτήματα
και ξεζουμίζω ηλεκτρισμένα τα κίτρινα φώτα
ξεκλέβοντας μόλις εντυπώσεις γυμνά καλώδια
στην ίδια καθημερινή απέλπιδα προσπάθεια που καταβάλλει το σώμα
ανήμπορο ύστερα από κάμποση τιναγμένη ασφάλεια
βράδυ πρωί
σ'ατέλειωτα δωμάτια
να ξαναρχίσει πάλι επιτέλους εδώ ζωή
μέσα να φεγγίζει
να μη χτυπάνε άλλο επαναληπτικά πινακίδες νέον στους τοίχους
κι οι δρόμοι έξω να χάνονται αδιέξοδα
όσο κοιτάω μέσα από την κουρτίνα
προσμένοντας να φανεί αντιφέγγισμα
από την άλλη, on / off η πλευρά
φως του φωτός στο πρώτο πρωινό
ελέυθερο και λυτρωμένο παράθυρο
μα όπως μπερδεύω έτσι τη φαντασία και την πραγματικότητα
βρίσκω το μόνο δρόμο στον οποίο δε θα πάψω νομίζω ποτέ των ποτών μου να καταφεύγω
("κι εσείς, δεσποινίς Κάθρην, τι κάνατε εσείς τότε;")
κι ίσως αυτό πιό πολύ να συμβαίνει γιατί δεν καταλαβαίνω διαφορετικά
πώς γίνεται και σκάει ίσα - ίσα στο δωμάτιο ετούτο το ανέσπερο ξαφνικά
μη το μπερδεύεις, δε θέλω να πω πλανήτης ήλιος
άλλος πλάνητας θέλω να πω
γιατί απομένει αδιευκρίνιστη η ώρα που χάνεσαι απ'την πραγματικότητα στον ύπνο
κι ύστερα πάλι γίνεσαι πρωί, μια λέξη που ποτέ δε έχω καταφέρει να προφέρω εντελώς
όσο κι αν θέλω μια απλή μετάβαση
όσο κι αν θέλω να χαλιναγωγήσω την έξι ετούτη σε λέξη
ποιός είναι όμως ο νόμος που κατοχυρώνει έτσι αδικαιολόγητο το πείσμα
να εγκλωβίσει χρόνο από μάταιο κανείς
να μεταθέσει πραγματικό αμετάθετο
εδώ και ώρα
εδώ και τώρα
έτσι
ασύμφωνα
μεσα στα σύμφωνα
σιωπηλά
κι αν πάλι τα καταφέρνει χωρίς αιτία επανάστασης
τι σημασιά το φωνήεν θα έχει
- για να το λένε έτσι, δε θα υπάρχει πραγματικό το μάταιο,
γιατί λοιπόν επιμένω, τι ζητάω ανεξάντλητο να πιάσω το φως
σε πράγματα και κινήσεις του σώματος
έστω τον πόντο
έστω στο φθόγγο
να εγκλωβίσω ό,τι
κατά βάθος φαίνεται
αρκετό
πάντα
εδώ
τώρα
ολόκληρο
κάθε μέρα
περισσότερο
επαναληπτικό
ανεπανάληπτο
ανάμεσα στο άψε και στο σβήσε
καθώς δύο μονάχα σαφείς επιφάνειες σκοτώνονται να διαμοιράσουν
λαμπερή η μία το πρωί και σκοτεινή η άλλη
ό,τι μπορέσει μονάχα στιγμιαία να φυλάξει
σε τέτοιες φωτομετρήσεις από σκοτάδι

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν φέτος ξημερώνοντας του αγίου πνεύματος και λέγονται Εν είδει περιστεράς 1, 2, 3