Ο κανονικός άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος που χαμογελάει στον κόσμο. Όχι νευρικά. Ευθέως και με ειλικρίνεια. Kαμία ειρωνεία. Τίποτα επιτηδευμένο. Τίποτα ψεύτικο, τίποτα που δεν εννοεί ή υπαινίσσεται το χαμόγελό του. Ο κανονικός άνθρωπος έχει ανάγκη τους άλλους ανθρώπους. Τίποτα δεν προδίδει την ανάγκη αυτή και τίποτα δε στέκεται εμπόδιο θεωρητικά στην ανάγκη να εκφράσει αυτή την ανάγκη. Δε φοράει χαμόγελα για να χαριστεί. Τα χαρίζει. Το ξέρει. Εν γνώσει του χαρίζει. Μέσα στους δρόμους, στα εκδοτήρια του μετρό, στις συναναστροφές και τις αγοραπωλησίες ανοίγει ένα χαμόγελο κι ύστερα μαζεύει τα χείλη. Για να μην υπάρχουν αποδείξεις όταν μπαίνει στο σπίτι.
5 comments:
Καλά δε σε πιστεύω.. ίδιες ακριβώς σκέψεις, με παρόμοιο βίντεο ανέβασα.. Να σαι καλά..
και σπίτι να μπαίνει, χαμόγελο! :)
''Αξίες ανατρόφης,που καλλιέργεια χρειάζονται και αλήθεια ανθρώπου.
Μα πολλοί μπερδεύονται απο τον ψεύτικο εμπαιγμό ότι αυτές τις αξίες τις έχουν.
Μα πόσο δύσκολο είναι να υπάρχουν;;;''
Το ίδιο σχόλιο που άφησα και στην
Roadartist.
Την Καλησπέρα μου!
O κανονικός άνθρωπος που περιγράφεις είναι κάτι σαν τον μονόκερω;
σπάνιος άνθρωπος ο κανονικός σου.
Post a Comment