Σήμερα

Το άκουσα σήμερα σε ένα συννεφιασμένο λεωφορείο. Με φιμέ τζάμια. Σήμερα ήταν μια δύσκολη μέρα. Η μέρα την ώρα που το άκουσα είχε μαζέψει κιόλας μέσα της πολλές δύσκολες ώρες. Ήταν η πιό μεγάλη μέρα από μια ολόκληρη συννεφιασμένη ώρα μέσα σε ένα λεωφορείο. Πολύβουο και κρύο. Με πήγαινε πέρα δώθε μέσα στα φιμέ του τα τζάμια. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είχα πάρει λάθος λεωφορείο. Κατέβηκα. Ήταν ατέλειωτη η μέρα κι ο δρόμος ακόμα πιό σκοτεινός. Και πιό κρύος. Ατέλειωτος. Το περίεργο ήταν πως δε νύχτωνε. Σα να μην πέρναγε η ώρα ένα πράγμα. Χάθηκα προσπαθώντας να βρω πάλι το σωστό δρόμο. Μπρος ή πίσω. Ατέλειωτη ώρα. Και δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω από το να προσπαθήσω να ακούσω. Ύστερα δεν ξέρω τι έγινε. Μάλλον έπεσα χάμω. Θ' αποκοιμήθηκα. Ακούγοντας. Το ατέλειωτο κρύο.