Τριαντάφυλλο

Σε ένα μικρό αστέρι διάλεξες να πας, να ζήσεις μακριά για να βρεις ψάχνοντας απελπισμένα το πραγματικό σου σπίτι. Μια κόκκινη, η πιό κόκκινη, συντροφιά έμεινε για το τέλος απ'το μακρύ ταξίδι στους ξέφραγους ροδώνες. Επιμένεις πεισματικά να φυλάς εκείνο το τριαντάφυλλο στο χέρι σα να τανε γιατί. Πες για την προσπάθεια που δεν κρύβει τη νίκη, λέγε για τον κόπο που δεν έχει σταματημό, μίλα για την πηγή, πως δεν αποξηραίνεται ποτέ στο πρώτο σώμα σου, το άμαθο, το ανθισμένο αίμα. Κι όλο ανθίζει. Όσοι το βάφτισαν ξεπερασμένο παραμύθι, όσοι πολυφορεμένο λουλούδι είπαν που έπεσε, μαράθηκε στη σιωπή, τραγούδι χιλιοειπωμένο έσβησε, τόσο πρόλαβε και κοντοστάθηκε πάνω στα χέρια και στα χείλια η αλμυρή σου λύπη, αδικαιολόγητο είπαν τούτο το παράπονο και κάρφωναν, μικρά οι κατηγορίες αυτές κατάστικτα σημάδια, δεν ξέρω πιά να ξεχωρίσω τα καυτά δάκρυα απ' τις δροσοσταλίδες, μόνο λέω αρκεί μονάχα να μην κεντήθηκαν αγιάτρευτα τουλάχιστον μερικοί από κάτι ξαφνικά αγκάθια νύχτα μέσα στα πιό ήσυχα βλέφαρά τους.