No words today. Just show off.
words update:
words update:
Δεν έχει σημασία πως σε λένε, ποιός είσαι, τώρα μαθαίνω το όνομά σου. Με το όνομά σου μαθαίνω όλη την ανάγνωση μου και τη γραφή. Προχωράω σε έναν δρόμο ατελείωτο, ψελλίζω φωνήεντα, σύμφωνα, αδέξια μέχρι να πετύχω το μυστικό συνδυασμό σου, να με ακούσεις μα να μην ακουστείς. Και πάλι την τύφλα μου θα ξέρω, στο τέλος, να το δεις, αυτό είναι το μόνο σίγουρο που ξημερώματα τελικά με κοιμίζει. Γιατί, μη σε γελάσουν, δεν υπάρχουν συλλαβές ευανάγνωστες, η λύπη καμιά φορά τις αναγνώσεις με δάκρυα τις θαμπώνει -το ίδιο κι η χαρά, αλλά με μια άλλη ευθύνη, όταν καμια φορά καταφέρνω φευγαλέα μόνο να σε κοιτάξω. Και τότε ακόμα δεν βλέπουν τα μάτια μου, να σε αναγνωρίσουν. Κι ίσως αυτό μπορεί και να είναι κι η μεγαλύτερη λύπη μου κι η χαρά. Εσύ να με λες άγνωστο κι εγώ να σε λέω κανένα.
10 comments:
Υπέροχο!
Σε σύλληψη,σε δομή και σε εκτέλεση!
Μόνο που τα αμοιβαία σήματα στην πραγματική ζωή,δεν έχουν πάντα το happy end (ή start...) όπως στις ταινίες...
είχα τόσο άγχος μέχρι το τέλος. νόμιζα ότι θα περνούσε κάνα φορτηγό και θα τους κομμάτιαζε. μα τελικά μερικά παραμύθια είναι αληθινά. αρκεί να πιστεύουμε στα παραμύθια.
απίστευτη η ταινία!!
@
δεν έπαιρνα αναπνοή, όσην ώρα έπαιζε !
Tέλειο!!!
...Και όντως, δε χρειάζονται λόγια για κάτι τέτοιο...!
Ok, αναθεωρώ...
Οι λέξεις αποτυπώνουν αυτό που το μυαλό επεξεργάζεται... Ντυνουν τις σκέψεις...
Φιλια!
τΙ είπαμε καλέ μου; Περιμένεις και καλά λόγια απο πάνω; Δε θα μπορέσω
εγώ πάλι
που μπήκα αφού έκανες το update
έχω να πω ότι τα δικά σου λόγια
με ταξίδεψαν πιο δυνατά απο την ταινία .
:)
πολύ γλυκιά ταινία
αλλά τα αμηθινά συναισθήματα
πλεγμένα σε ήχους και γράμματα
μου κάνουν κάτι πιο έντονο μέσα μου .
και δεν θα σταθώ πουθενά στο κέιμενο .
περίμενα να το διαβάσω
για να δω ποιανού είναι .
καμία τελικά έκπληξη .
γράφεις στο κόκκαλο και τα νοιώθω .
καλησπέρα αντώνη
χχχχχχχχχχχχχχ
μα δεν είναι καταπληκτικό το βιντεάκι; το είχα ξαναδεί σε κάποιο άλλο μπλογκ!
εγώ δεν σε λέω άγνωστο πάντως.
σε λέω αντώνη.
...so many words from now on...
O καθένας θα μπορούσε να γίνει κανένας. Ή και το αντίστροφο...Όπως εδώ μέσα. Που οι άγνωστοι γίνονται τόσο οικείοι μερικές φορές, σχεδόν αναγκαίοι για να πεις πως κάποια ουσία έχει τελικά όλο αυτό το πάρε δώσε με τόσους καθένες, τόσους κανένες και τόσους γνωστούς άγνωστούς.
Ευτυχώς για μένα, είσαι ο Αντώνης που μπορεί να μιλάει για μια "αφασική ελπίδα" τόσο κομψά!
Να είσαι πάντα καλά και πάντα να μοιράζεσαι το μυαλό σου. Δώρο μεγάλο για τους επισκέπτες!
Post a Comment