Blue

Αυτή η σελίδα. Γράφει πολλά. Πάρα πολλά γράφει. Για χρόνια πάρα πολλά. Δεν είναι κατ' ανάγκη τα όμορφα. Δεν είναι όλα πάντοτε μαύρα. Το σίγουρο είναι όλα στις αποχρώσεις ενός περήφανου μπλε. Από τον ουρανό και τη θάλασσα. Κι είναι γραμμένα μ' ένα μολύβι ξυσμένο κατάβαθα επάνω στο χαρτί. Κατάσαρκα επάνω στο χαρτί που μου κάνει ώρες ώρες και σάρκα. Η μήπως μοιάζει κιόλας με γη; Ένα μολύβι που έμεινε μικρό από της ξύστρας τα γυρίσματα και έμαθε να σκαλίζει κρατήρες. Ένα μολύβι μπλε. Τα ταξίδια της ζωής και τις πλάνες. Δύνη κάνω τώρα τη ξύστρα. Δεν έχουμε καιρό για να έχουμε και ηλικία. Ούτε ελπίδα έχουμε. Ούτε στην ουσία καημό. Έχουμε μόνο κάτι που ώρες ώρες μοιάζει λύπη κι άλλοτε λήθη λέγεται. Γυρίζω κι άλλο το μολύβι στην ξύστρα. Ένα κενό που δεν ξέρω αν κάποτε τέλειωσε, εδώ, σε αυτήν επάνω τη σελίδα βρήκε το έδαφος τα κέφια και το παιχνίδι του να ξεκινήσει. Εδώ. Για πολλά χρόνια εδώ. Και γύρω τριγύρω τα φώτα. Μέσα στο σκοτάδι η νύχτα κάνει το καλοκαίρι λαμπερό. Ανάψτε τα φώτα. Εγώ είμαι που γράφω με ένα μολύβι στον κόσμο. Δεν υπάρχει η σελίδα. Δεν υπάρχει το μολύβι. Δεν υπάρχει κόσμος γαλανός. Στη σκηνή να με δείτε. Ανάψτε σας λέω τα φώτα.