Ανταποκρίσεις

Στα Χανιά από χτες. Στο παλιό λιμάνι. Πρότελευταία στάση στην καριέρα της Νάνας Μούσχουρη. Υπάρχει μέσα μου τουλάχιστον μιά τρεμάμενη φωνή που ψάχνει κάπου την αγάπη. Περίεργο, δεν είχα ποτέ παραπάνω πάρε δώσε με αυτή τη φωνή ή μάλλον, έτσι όπως το είδα να το γράφω τώρα, ίσως και προηγούμενα είχα και επόμενα έχω. Το "Μίλησε μου, μιλησέ μου" το έχω άχτι να το ακούσω κάποια στιγμή live. Και την "Ενδεκάτη εντολή" που ξέρουν μόνο οι τρελλοί κι όλης της γης οι σκλάβοι. Πληρώ κατά το ήμισυ τουλάχιστον τις προϋποθέσεις, αν μη τι άλλο... Αφήστε που με τον περονόσπορο που έπεσε με τα εισιτήρια της Μαντάνα εμένα μου έχει βγει όλη η άρνηση του κόσμου να δω το παπ είδωλο in concert. Σκεφτομαι όμως ότι είδα την αμέσως επικρατέστερη εναλλακτική που έχει πουλήσει και περισσότερο από την καλόχαρη των 27 του Σεπτέμβρη, αν θέλετε να ξέρετε. Α, και για να σκυλιάσετε ακόμα πιό πολύ μερικοί - μερικοί, η συναυλία της Νάνας ήταν τζάμπα... Και μπορεί να κόπηκε και τρεις φορές το ρεύμα και εκεί να την εγκατέλειψα άδοξα γιατί ήμουν κομμάτια από την υπόλοιπη μέρα, και μπορεί να μην πρόλαβα να ακούσω το "Μίλησε μου, μίλησε μου" live πάλι, αλλά από χτες το βράδυ τραγουδάω "ταμ - ταμ" και "άιντε το μαλώνω το μαλώνω, άιντε κι ύστερα το μετανιώνω, άιντε το μαλώνω και το βρίζω, άιντε την καρδούλα του ραγίζω". Κι επειδή είμαι και φίλαυτος... το τελευταίο ΜΟΥ το αφιερώνω! Viva, Nana!