Drug queen: Κατσαρίδα

Δύσκολη μέρα τέλειωσε μεσημέρι σήμερα το πρωί κατα τη μία βράδυαζε από νωρίς κατηφορίζοντας στη μεγάλη λεωφόρο μιας αρχαίας βασιλικής δόξας κατέβαινα στο κέντρο της πόλης με πόδια και χέρια σκαθάρι χωρίς μετροπόντικα ανθρώπινα μέλη κυκλοφορούσαν δίπλα ελεύθερη απόγνωση έχασαν το τραίνο οι περαστικοί περιμένουνε σε στάση απεργίας νομίζω τη λένε δεν πανικοβάλλομαι αυτό είναι περίεργο για το πλάσμα που έχω γίνει στο πεζοδρόμιο πρωί πρωί απόψε περπατάω το πιό περίεργο βλέπω δεν πανικοβάλλονται ούτε κι οι περαστικοί πρώτη φορά κοιτάω γυναίκες μες στα μάτια βλέπω διάτρητη την αδιαφορία όπου περνάω φταίω πάντα δεν παίζω το ρόλο μου καλά λέω και ξαναλέω φοράω χρώματα στη μπλούζα παραπλανώ κρατάω στο χέρι μου χίλια φύλλα προκηρύξεις έχω βγάλει την καμπαρντίνα που αγόρασα τα πρώτα λεφτά απ΄τη δουλειά μου φωνάζω δεν ακούγομαι δεν είναι καν μαύρη η καμπαρντίνα που κρατάω ειρωνεύομαι για να ακουστώ τον εαυτό μου έχεις πατήσει ποτέ κατσαρίδα πόσο σκληρή είναι πόσο ουρλιάζει