Carousel

Τη νύχτα

ο χρόνος φεύγει όλο πιό αργά
έτσι - και ίσως τότε μόνο - κι εγώ
πιστεύω πεθαίνω λιγότερο
με μια κίνηση αντικείμενη στη φυσική
υποκείμενη σε εμένα, με μια κίνηση λοιπόν υποκειμενική
αντίθετη στο ρεύμα, αντίθετη στην ώρα,
με στερημένο φως και αντίσταση στη ροπή,
με αντίρροπη στροφορμή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα λανθάνοντος οξυγόνου.
Πέρσι Πρωτοχρονιά περπατούσα στο δρόμο, ξημέρωνα με πανσέληνο
φέτος είδα ηλιοβασίλεμα για ανήμερο φως από φινιστρίνι αεροπλάνου.
Πρακτικά μιλάμε για λιγότερο φως όμως μεγαλύτερη, νευραλγική ανάγκη
και βρίσκομαι μέσα σε μια εντελώς γενναιόδωρη χωροταξία
έτσι καθώς έχει πλησιάσει λίγο πιό δίπλα μου από πέρσι και κάθεται ο ουρανός.
Κανένας δεν πιστεύει το υπερβολικό, έναν αφύσικο και το παράλογο
ας μη δείχνει λοιπόν κανείς έλεος κανένα εκτός κι αν εξίσου δε θέλει να ξεχνά
ότι βρισκόμαστε σε carousel εν φρενήρη κινήσει
απόδειξη ότι στη θέση κανένας ξεκίνησε και τέλειωσε κιόλας ο προηγούμενος γύρος
είσαι μαζί μου; είσαι εδώ;
όσο λιγοστεύει απ' τη μια γίνεται ανάγκη μεγαλύτερη απ' την άλλη
παρήγορο, έστω και το λιγότερο φως
και ομολογώ έχω αυτή την ανάγκη
να γράψω κάτι για την αλλαγή στις ταχύτητες και το χρόνο
να προσέξω πολύ τη λέξη προβολή απεύθυνση παρουσία
την ώρα που γράφω, τον τρόπο, τη σκέψη
την ισορροπία πάνω στο αλογάκι carousel,
στο αλογάκι του carousel rodeo
γιατί τις περισσότερες φορές είναι απλούστατο
αυτό που θέλω να πω μα αστάθμητο μένει δε λέγεται, όλο πηγαίνει, γυρίζει,
δε φτάνει το νιώθω.
Ο χρόνος που συμβαίνει το γεγονός είναι ακαριαίος, πραγματικός
Η σύμβαση χρόνου που έχω να συνειδητοποιήσω το γεγονός
χρόνος συντελεσμένος και εγκεφαλικός
Ο αντίκτυπος του χρόνου στο μέσα μου γεγονός
ψυχικός, αιώνιος.
Εκεί δεν υπάρχουν διακρίσεις από φως.
Προηγήθηκε. Έπεται. Ζει. Θα κάνει.
Επίπεδα συγκεκριμένα.
Ισορροπίες μόνο γυρίζουν άνω κάτω το άδειο ιππικό.

Καλή χρονιά, λίγο πιό φωτεινή αν γίνεται