Αλήθεια

H αλήθεια μπορεί να είναι και να μην είναι ανάμνηση. Είναι μια πολύ συγκεκριμένη στιγμή από πριν ή για μετά εγκλωβισμένη σε μια αυθεντικότητα χωρίς προηγούμενο που δεν μπορεί να ανακληθεί, είτε να επανέλθει. Η αλήθεια δεν έχει μέλλον εξουσίας, μήτε παρελθόν υποταγής. Τράβα μπρος, γύρισε πίσω. Δεν είναι επιταγή χρόνου. Είναι μόνον βασίλισσα τώρα και είναι το γεγονός. Συμβαίνει πάνω σου, έξω και μέσα σου και δε μπορείς να το αμφισβητήσεις και δε μπορείς να το αποφύγεις και δε μπορείς να αντισταθείς γιατί δεν έχεις δικαίωμα να το κάνεις γιατί θα τη χάσεις και το ξέρεις πως αν τη χάσεις θα χαθείς. Την επόμενη κιόλας στιγμή θα χαθείς γιατί θα χαθεί σαν τούτο εδώ το τελικό σίγμα. Όλη η αλήθεια. Όσο - όσο. Κοίτα. Πάτα το κουμπί. Ξεπουλιούνται όλες σου οι στιγμές.

Ακόμα κι όταν υπάρχει μια προγενέστερη αναφορά μέσα στο χρόνο για αυτό που ζεις σε σχέση με αυτό που μόλις πριν λίγο προηγήθηκε και δε γίνεται παρά να είναι έτσι κι όχι -με καμία γαμημένη δύναμη και τρυφερό τρόπο, δεν καλοπιάνεται η αλήθεια- αλλιώς γιατί συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου και όλες οι ανθρώπινές σου αισθήσεις το επιβεβαιώνουν κατάκαρδα και εγκεφαλικά με μια διαύγεια στο σώμα σου και το πνέυμα πρωτόγνωρη.

Αλλά ακριβώς ως τέτοια η στιγμή που το συνειδητοποιείς δεν είναι η στιγμή της αλήθειας. Γι' αυτό κάτι λιγότερο δε σου αρκεί και από την άλλη θυμώνεις που δεν καταφέρνεις να γίνεις συγκεκριμένος. Ποτέ δεν καταφέρνεις να την ορίσεις. Κι όλο ψάχνεις κι αναρωτιέσαι αν υπάρχει μία και μόνο αλήθεια συνέχης, ακαταπόνητη, άναρχη, με έλεος και σκοπό - γιατί δεν τα καταφέρνεις τις περισσότερες φορές επιτυχώς να την διευκρινίσεις αλλά αισθάνεσαι ότι πρέπει κάπου κάτι από όλο αυτό που βιάζεσαι ή αποφεύγεις να νιώσεις να υπάρχει. Σαν τους ανθρώπους που λαχταράς κι εκείνους που έχεις χάσει. Γιατί η αλήθεια δεν είναι ούτε η ευτυχία, αλλά κάτι περισσότερο κι από αυτό, κι ούτε η δυστυχία είναι αλλά κάτι χειρότερο κι από τούτο. Ανάλογο το περιθώριο που σου αφήνει και η προοπτική. Συμβαίνει αυτό και μπορείς να χαμογελάς, συμβαίνει ετούτο και πέφτεις να πεθάνεις.

Είναι μια ελάχιστη στιγμή μετά που επιβεβαιώνεις το αυθαίρετο σημείο που γατζώθηκες - γιατί μόνο δικαίωση μπορεί να σου προκαλέσει η αλήθεια ακόμα κι όταν θες αλλά δεν μπορείς να την αποφύγεις. Αλλά όλο αυτό που εντελώς πραγματικά και χειροπιαστά συμβαίνει έχει μια άϋλη ενέργεια, η συγκεκριμένη στιγμή και ουσία. Η αλήθεια είναι η επενέργεια και η παρενέργεια της αλήθειας αυτής της αυθεντικής στιγμής ένα δευτερόλεπτο μετά. Κι είναι αυτό ολόκληρο για όσο διαρκεί που αντιστέκεται στη λήθη. Αυτό που ξαναθυμήθηκες ότι έχεις ζήσει ή αυτό που ζεις τώρα πρώτη φορά και δεν έχεις κανένα περιθώριο να αμφισβητήσεις.

{Γιατί ολοένα περισσότερο έχω την αγχωμένη αίσθηση ότι ζούμε ζωές αληθοφανείς}