Στην ευχή

Θέλω να αρχίσω απ' την αρχή
εκεί που δεν υπάρχει απογοήτευση ούτε ελπίδα
με λένε αισιόδοξο κι εγώ το αντίθετο
θυμώνω που δεν είμαι
θυμώνω και που δε μπορώ να διευκρινιστώ
περιγράφω μια κατάσταση ψυχική, εμβρυακή
που ούτε σκοτεινή ούτε φωτεινή είναι
είναι απόγευμα, αλλά μπορεί μια καταμέτρηση απόγευμα να ξεκινάει;
ακόμα κι όταν ξέρω τι περιγράφω δε νιώθω
κι είναι αυτό που φταίει
κάθε που λέω αύριο το πρωί, λέω ο επόμενος μήνας, λέω η έναρξη,
θα φτάσω να λέω πάλι μνημείο και μνήμα γιατί είπα και ξαναείπα δευτέρα
κάθε απόγευμα κυριακής κι έφτανε πάντα τρίτη η απόπειρα και προσγειωμένη
όλο έχανα μέτρα και αίσθηση, όλο δεν ήξερα ή ξεχνούσα
ίσως θαμπή όπως είναι ακόμα τώρα αυτή η αίσθηση
μπορεί να γίνει αίσθηση ατόφια, όχι αυταπάτη
και μπορεί να είναι σημαντικό να καταγράφει κανείς
την ιστορικότητα ενός συναισθήματος υπό διαμόρφωση
καθώς φαίνεται να πηγαίνει παράλληλα καμιά φορά
με την ιστορική συγκυρία, την αντικειμενική
ο δρόμος των συναισθημάτων
του ενστίκτου και του χρόνου.