Σάββατο/ Κυριακή

Δωμάτια μυστικά από Σάββατο βράδυ. Έχεις σκεφτεί ποτέ τι πηγαίνει στραβά και ξεχύνεσαι έτσι, τόσο αχόρταγα, στο σκοτάδι; Με φοβίζουν οι άν - θρωποι όταν αυτο - κίνητα (καμιά φορά ξεχνιέμαι και τη λέξη αυτή τη μετράω για επίρρημα σχεδόν) με καλοντυμένους περιμένουν να ανάψουν όλων των δρόμων τα φανάρια. Φώτα ηλεκτρικά, να ξα - μολυθείς να ξε - σπάσεις. Αυτό το βράδυ, ειδικά. Να προσ - ανατολιστείς μέχρι αύριο που θα βασιλέψει η Κυριακή: η εμμονή στο α - προχώρητο, στο διασκεδαστικό, στο άγριο. Το αν - ήμερο ημέρας όχι συγκεκριμένου Κυρίου με κάπα μεγάλο αλλά ενός κυρίου αόριστα με κάπα μικρό που τίποτα ανθρώπινο δεν επιτρέπει. Χρόνος που δεν επιστρέφει πρέπει να λέγεται Κυριακή. Δανεικό ό,τι ξαν - αρχίζει. Κι α - γύριστο. "Ποτέ - ποτέ" με πόνο στη λήγουσα, καταφατικό. Όχι ερωτηματικό, στην παραλήγουσα "πότε - πότε", αβέβαιο. Όλο μαζί: "Την Κυριακή ποτέ". Για να συν - θλίβεσαι στα κράσπεδα λιγάκι παραπάνω πιωμένος μα πάντα, τόσο πάντα στην πολυπόθητη ευτυχία σου καταδεχτικός. Σα δούλος που περιμένει τα χαλασμένα φανάρια για να ξημερώσει στο δρόμο.