2009: μια χριστουγεννιάτικη ιστορία

Κάποια στιγμή σκέφτηκα να καθήσω και να καταγράψω όλα τα ρήματα των φετινών Χριστουγέννων, όσα ρήματα με επισκέφτηκαν, όσες ενέργειες ορίζουν και περιγράφουν, έτσι σκέτες και αδρανείς, απογυμνωμένες, όπως περιγράφονται οι ενέργειες όταν απομένουν μόνο λέξεις πάνω σε ένα λευκό χαρτί ή πόσο μάλλον στη σελίδα ενός ιστολογίου. Εγώ όμως έζησα μόνος όλη αυτή την παρέλαση από ενέργειες, αρίστευσα μπαίνοντας στο πετσί του πιό παράξενου σημαιοφόρου, έπραξα κι ένιωσα πώς είναι από μέσα να ξεστομίζω ένα ένα όλα αυτά τα ρήματα τη στιγμή κιόλας που σε κατοικούν και συμβαίνουν. Και ξέρεις είναι πολύ περίεργο να νιώθεις μέσα σου τσιμπήματα, τριξίματα, ακκίδες από λέξεις γιατί τα Χριστούγεννα δεν είναι μύθος και τελικά βγαίνουν ελεύθεροι μπόλικοι καλικάντζαροι.

Ύστερα έχασα το μέτρημα και είπα να δεις που όλα αυτά τα ρήματα κατάφεραν και έγιναν αστέρια τελικά γι' αυτό έχασα το λογαριασμό ανάμεσα στο παρελθόν μου, το παρόν και το μέλλον, κύμβαλο αλλαλάζον απέμεινα τώρα ν' αντιλαλώ και γι' αυτό λέξη δε μπορώ να κατονομάσω. Δεν πειράζει, ντιν νταν ντον καλύτερα έτσι, μερικά πράγματα ίσως είναι καλύτερα να μένουν ρήματα ανομολόγητα.

Το κύμα αφήνει πάντα κάτι ανεπίδοτο στη στεριά απ' τη θάλασσα. Γι' αυτό βάλε σημάδια να χτίσουμε όπως όπως στην άμμο.

Ύστερα μου ρθε φυσική αντίδραση σε όλα αυτά η φράση "μικρές πελώριες αναμονές" και η φράση "κανονική επαναληπτικότητα". Κι ύστερα πάντρεψα με τις φράσεις αυτές και λέξεις άλλες όπως "ελλειπτικότητα", "επαναληπτική καραμπίνα" και τη λέξη "κύμα" και έμαθα ότι ο πιό στυγνός θύτης είναι το παραπονεμένο θύμα, όπως αλλάζουν τα χρόνια, από τον προηγούμενο βρίσκεσαι στον επόμενο, εντελώς ξαφνικά, εντελώς κυκλικά, χωρίς ελλειπτικότητα φαινομενικά, ένας (άφευκτος) κύκλος, με μαθηματική ακρίβεια, χωρίς διαπιστευτήρια, χωρίς διαβουλεύσεις, μόνος σε αυτή την κανονική επαναληπτικότητα, μόνος στις μικρές αιώνιες αναμονές σου για λόγια, ρήματα, λέξεις που θα πάρει το κύμα.

Και θυμήθηκα κάτι φαινομενικά άσχετο που ποτέ μου φυσικά δεν είχα ξεχάσει: στη γιορτή των Χριστουγέννων στο Νηπιαγωγείο όλα τα παιδάκια είχαν βρει να κάνουν άλλος ένα αγγελάκι, άλλος ένα αστεράκι, ο πρώτος μου έρωτας την Παναγία. Πόσο είχα συγκινηθεί τότε που εκείνη ήθελε να κάνω τον Ιωσήφ.

Δεν άλλαξε ποτέ η διανομή. Εγώ έπαιξα τον παλιό χρόνο.