Ξεκίνησα για να περάσω απέναντι
στη μέση δρόμος και αυτοκίνητα περαστικά, τρεχούμενο τόσο νερό
φθινοπωριάζει εντελώς όταν ένα κόκκινο ανθρωπάκι πάει να γίνει πράσινο
ένα αργό φανάρι πεισμώνει να βουρκώνει στα μάτια
βραδυάζει σιγά σιγά όσο φτάνεις στο ύψος της Κοράη και
άμαθος σε ετούτη τη νέα θα μπορούσε κανείς να πει εποχή
τυλίγεσαι πάλι το άγνωστο γνώριμο παλτό
καλοδεχούμενη συνήθεια στο ξαφνιασμένο κορμί
σαν ξανακερδισμένο βήμα ενώ προχωράς τώρα πάλι την ίδια πάνω - κάτω Σταδίου.
Απέναντι.
No comments:
Post a Comment