Σταμάτα να μιλάς, πώς μπορείς έτσι αυθαίρετα να ξεστομίζεις λέξεις δικές σου στο μαύρο χαρτί, εδώ δεν κατάφερες καλά καλά να πεις δυό τρεις κουβέντες άλλων πάνω σε σανίδι, βρήκες το θράσος δικό σου λόγο τώρα κι αρθρώνεις. Ο Μάρτης ευτυχώς κρατά ακόμα γερά μέσα του χειμώνα τον καιρό, αλλιώς θα κινδύνευες να κατηγορηθείς: πρώιμη μυγδαλιά μέσα στην καταιγίδα. Τόσο φως άπλετο το σκοτάδι. Στα παρασκήνια κατέφτασε αντανάκλαση: ανθίζουν δειλά δειλά κι οι πέτρες ή τάχα επιβεβαιώνουν: η άνοιξη ένα απεγνωσμένο πείραμα είναι. Mε το θάνατο. Η ανάσταση άρχισε να θυμώνει. Κι η μέρα μεγαλώνει. Από τους κόπους μας. Μεγάλη η Τεσσαρακοστή.
5 comments:
Απλό!
Διότι τα γραπτά και τα λόγια σου είναι δικά σου βιώματα,η προσωπική σου αλήθεια.
Και θέλει θάρρος,όχι θράσος.
@
μου αρέσουν πολύ αυτές οι σκέψεις...
ΜΙΛΑ. ΠΕΣ ΚΑΤΙ, ΟΤΙΔΗΠΩΤΕ, ΜΟΝΟ ΜΗ ΣΤΕΚΕΙΣ ΣΑΝ ΑΤΣΑΛΙΝΗ ΑΠΟΥΣΙΑ. ΔΙΑΛΕΞΕ ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΛΕΞΗ, ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΔΕΝΕΙ ΠΙΟ ΣΦΙΧΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΡΙΣΤΙΑ. ΠΕΣ :
"ΑΔΙΚΑ",
"ΔΕΝΤΡΟ",
"ΓΥΜΝΟ".
ΠΕΣ :
"ΘΑ ΔΟΥΜΕ",
"ΑΣΤΑΘΜΗΤΟ",
"ΒΑΡΟΣ".
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ, ΑΔΕΤΗ, ΖΩΗ ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ.
ΜΙΛΑ. ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ.
ΠΕΣ ΚΑΤΙ.
ΠΕΣ "ΚΥΜΑ", ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΤΑΙ. ΠΕΣ "ΒΑΡΚΑ", ΠΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΦΟΡΤΩΣΕΙΣ ΜΕ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ.
ΠΕΣ "ΣΤΙΓΜΗ", ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΠΝΙΓΕΤΑΙ, ΜΗ ΤΗ ΣΩΣΕΙΣ, ΠΕΣ "ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ".
ΜΙΛΑ.
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΕΧΘΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ: ΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΕ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΕΙ, ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΛΛΗ.
ΤΡΑΒΑ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗ ΤΥΧΗ. ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗ ΤΥΧΗ. ΜΗ ΛΕΣ "ΟΛΟΚΛΗΡΗ".
ΠΕΣ "ΕΛΑΧΙΣΤΗ" ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ. ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ, ΛΥΠΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΝΥΧΤΑ.
ΜΙΛΑ.
ΠΕΣ "ΑΣΤΕΡΙ", ΠΟΥ ΣΒΗΝΕΙ. ΔΕΝ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ Η ΣΙΩΠΗ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ. ΠΕΣ "ΠΕΤΡΑ", ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΑΣΤΗ ΛΕΞΗ. ΕΤΣΙ, ΙΣΑ ΙΣΑ, ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΝΑΝ ΤΙΤΛΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΟΛΤΑ ΤΗ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΑ.
Κ.Δ
Να μεγαλώνει η καρδιά μας, λέω.
Σε σανίδια, σε αμμόλοφους, σε άσφαλτο, σε πέτρες πάνω.
Ν΄ανθίζουμε. Εμείς.
Moυ αρέσει εδώ η γραφή σου....
Post a Comment