Αποκαθήλωση

Κάρλες: Ωραία, θα σου πω άλλο παραμύθι... Μια μέρα που ο Χριστός ήταν αφηρημένος - ξέρεις ποιός είναι ο Χριστός, ε; -, μια μέρα λοιπόν που ο Χριστός ήταν αφηρημένος, πάει ενα παιδί, παίρνει μια σκάλα, ανεβαίνει στο σταυρό και του βγάζει τα καρφιά απ' τα χέρια. Τότε ο Χριστός πέφτει με τα μούτρα στο έδαφος, έτσι, πλαφ, και το κεφάλι του σκάει σαν καρπούζι. Ο πιτσιρικάς στέκεται και τον κοιτάζει τρομαγμένος. Ο Χριστός βλέπει το τρομαγμένο πρόσωπο του πιτσιρικά, το κοιτάζει, οσο μπορεί τελοσπάντων, γιατί τα μάτια του είναι γεμάτα αίματα και δεν μπορεί να δει καλά, έχει σπάσει τη μύτη του και τέσσερα δόντια, αυτή τη φορά ούτε η μάνα του δεν τον αναγνωρίζει. "Γιατί το έκανες αυτό;" ρωτάει ο Χριστός με μια ψιλή φωνούλα. Κι ο μικρός απαντάει: "Λυπόμουνα πολύ, Κύριε, λυπόμουν πολύ που σας έβλεπα μ' αυτά τα καρφιά". Και τότε ο Χριστός τον κοιτάει και του λέει: "Να μην βοηθάς κανέναν αν δεν στο ζητήσει, τέκνον μου."

Από το θεατρικό έργο του Carles Battle, Oblidar Barcelona, 

μετάφραση Ομάδα Els de Paros.