Και η ζωή όμορφη, άσεμνη, αναίσχυντη, διαρκής αλλά χωρίς συμπεράσματα περιμένει σε μια κρυμμένη γωνία…. Πιέζομαι όσο πιέζονται τα μοσχάρια στης ανάγκης το ζυγό, δεν στα λέω αυτά για γλυκόλογα, μια ακόμα έκφραση κάποιας παρήγορης παραμυθικής αλληγορίας. Φοβάμαι την ελπίδα, γι αυτό στα λέω αυτά. Έμαθα να τη φοβάμαι, να μη της δίνω σημασία, να την προβλέπω στα χαρτιά, στο χέρι σου καλή ώρα να τη διαβάζω και βρέθηκα να κάθομαι σε ένα μονόδρομο που δεν έστριβε ποτέ, πουθενά, σε καμιά γωνία. Μιλάω με την απόγνωση του εξαπατημένου από επιλογή και στα παρουσιάζω όλα τόσο ρόδινα μπας και νιώσω μαζί σου, έστω λίγο, ψάρι έξω απ΄ τα νερά μου. Να θυμηθώ όσο για να ξεχάσω. Γι’ αυτό κοίτα εσύ έστω να μη φοβηθείς. Συνέχισε. Πες ότι συνάντησες κάποιαν που απλά δεν ήξερε τί ακριβώς ήθελε να πει, πώς ακριβώς να σου μιλήσει. Ξέχνα με, σου λέω... Πες πως μ' αντάμωσες μια νύχτα σ' ένα όνειρο...
Και εκείνος ευτυχώς προσπέρασε και συνέχισε να προχωράει
7 comments:
Pws ginetai na fovase tin elpida? Tipota de mporei na ginei xwris elpida..
εξαπατημένος από επιλογή.
μου χτύπησε αυτή η φράση. συνοψίζει όλη την ατελή μας ισορροπία
ευτυχώς που συνέχισε ή ευτυχώς που φοβήθηκε να μείνει;
@
αυτό με την ελπίδα, θυμίζει εκείνο του Dante :
"αφήστε την ελπίδα, όσοι μπαίνετε εδώ μέσα".
το καταλαβαίνω.
ο Αυλωνίτης κι ο Φωτόπουλος,
τι σπουδαίοι είναι !
τι φρεσκάδα,
και τι χαριτωμένη μαγκιά !
ευχαριστούμε :)
@homo anisorropus όπως βλέπεις άνετα μπορώ να οικειοποιηθώ τον επιθετικό προσδιορισμό του homo σου. Αφού τη φοβάμαι την ελπίδα, τι να γίνει?
@tovenito ηθελές τα κι επαθές τα που λέμε :)
@αυτό το ευτυχώς δεν διευκρινίστηκε ποτέ, εκεί ειν το θέμα, b|a|s|n\i/a
@ανώνυμε, ο Φωτόπουλος και ο Αυλωνίτης κι ο Παπαγιαννόπουλος και ο Μακρής και ο Ηλιόπουλος και όλοι αυτοί είναι σπουδαίοι και αληθινοί κι ονειρικοί και λατρεμένοι!
Φίλε μου, τη μέρα που θα σταματήσεις να ελπίζεις θα σταματήσεις να φοβάσαι!
Η ελπίδα είναι η πιο καθηλωτική αυταπάτη.
Το έμαθα από ένα μικρό παιδί...:)
Οπως λέει κι η Μαφάλντα :
"Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους!"
Post a Comment